Integracja sensoryczna jest ważnym obszarem badań dla pedagogów, terapeutów i pracowników służby zdrowia. Niesiona pomoc pozwala dzieciom lepiej reagować na bodźce płynące z otoczenia oraz zapobiec wielu problemom. Efektywna terapia wymaga, by specjalista w pełni poznał proces, jakim jest integracja sensoryczna. Certyfikat można uzyskać więc po studiach dyplomowych. Jak to zrobić? Podpowiadamy!
Czym jest integracja sensoryczna?
Każdy z nas odbiera świat przez zmysły. Oprócz dotyku, wzroku, smaku, węchu i słuchu warto dodać do nich także zmysł przedsionkowy i proprioceptywny. Zmysł przedsionkowy, czyli zmysł równowagi, odpowiada za koordynację, wpływa na napięcie mięśniowe oraz postawę ciała. Natomiast zmysł proprioceptywny to czucie głębokie, dzięki któremu możliwe jest dotknięcie palcem nosa przy zamkniętych oczach.
Integracja sensoryczna to sposób porządkowania informacji o świecie pobieranych przez zmysły. Jeśli proces integracji sensorycznej przebiega bez zakłóceń, wszystkie informacje z otoczenia są odbierane i przetwarzane poprawnie. Jeśli jednak mózg nie odbiera lub nie przetwarza bodźców zewnętrznych, pojawiają się zaburzenia.
Proces integracji sensorycznej zaczyna się już w okresie płodowym, ale najsilniej przebiega od 3. do 7. roku życia. Mimo to dorośli zmagający się z zaburzeniami integracji sensorycznej wciąż mogą otrzymać niezbędną pomoc od certyfikowanych terapeutów.
Zaburzenia integracji sensorycznej
Zdarza się, że dziecko przychodzi na świat z pewnymi zaburzeniami integracji sensorycznej, które z czasem stają się coraz bardziej widoczne i powodują kolejne problemy. Przykładowo dziecko może być wrażliwe na światło, nie przepadać za dotykiem i przytulaniem czy mieć trudności z jedzeniem. Kilkulatki zaś wykazują kłopoty z koncentracją, są niezdarne, a także impulsywne.
Terapia integracji sensorycznej jest techniką terapeutyczną stosowaną w celu pomocy osobom z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego. Polega na wykorzystaniu czynności i ćwiczeń sensorycznych, aby wspomóc indywidualny proces i zintegrować informacje sensoryczne z otoczenia. Cel tej terapii to poprawa zdolności jednostki do interakcji z otoczeniem w znaczący sposób.
Leczenie zaburzeń integracji sensorycznej
Zanim dochodzi do rozpoczęcia terapii integracji sensorycznej, diagnozuje się poprawność rozwoju procesów sensorycznych. Uprawniony terapeuta przeprowadza wówczas wywiad z rodzicami oraz ocenę funkcjonowania zmysłów dziecka na podstawie obserwacji i testów. Dopiero wtedy można rozpocząć terapię.
Zajęcia terapeutyczne są dostosowane do dziecka, ponieważ ich celem jest poprawa codziennego funkcjonowania i jakości życia. Ponadto istnieje kilka metod leczenia zaburzeń integracji sensorycznej.
- Terapia zajęciowa – terapeuta pomaga oswajać się z czynnościami unikanymi przez dziecko z powodu problemów sensorycznych.
- Terapia integracji sensorycznej – jej częścią są terapia zajęciowa oraz fizykoterapia. Podczas terapii integracji sensorycznej dziecko stara się zrozumieć, jak prawidłowo reagować na informacje przekazywane z otoczenia.
- Dieta sensoryczna – obejmuje często ćwiczenia przeprowadzane w domu, nie jest więc dietą w znaczeniu żywieniowym. Takie zajęcia pomagają zachować dziecku koncentrację w ciągu dnia, a także uzupełniają inne formy terapii.
- Fizykoterapia – fizjoterapeuta opracowuje ciąg działań, który zaspokaja pragnienia dotyczące bodźców zmysłowych. Przykładowo może to być stosowanie kamizelek obciążeniowych, robienie „pajacyków” czy bieganie w miejscu.
Kto może prowadzić terapię integracji sensorycznej?
Terapię integracji sensorycznej oraz wcześniejsze diagnozowanie może prowadzić jedynie wykwalifikowany terapeuta. Do rozpoczęcia studiów podyplomowych z integracji sensorycznej wymagane są studia wyższe np. z:
- pedagogiki,
- logopedii,
- terapii zajęciowej,
- psychologii,
- fizjoterapii,
- medycyny.
Dopiero po uzyskaniu tytułu magistra, technika lub licencjata można rozpocząć naukę integracji sensorycznej. Studia podyplomowe (online lub stacjonarne) obejmują m.in. fizjologię układu nerwowego z elementami neurologii, teorię integracji sensorycznej, a także praktyczne ćwiczenia.
Po ukończeniu kursów możecie przejść egzamin i uzyskać certyfikat integracji sensorycznej potwierdzający fachową wiedzę w tej dziedzinie. Dopiero z tym dokumentem możecie świadczyć usługi jako terapeuci lub konsultanci integracji sensorycznej.
Integracja sensoryczna – studia podyplomowe – jak wyglądają?
Aby zostać certyfikowanym Praktykiem Integracji Sensorycznej (SIP), niezbędne są specjalistyczne studia podyplomowe oraz zaświadczenie z akredytowanej instytucji.
Certyfikat wymaga ukończenia studiów podyplomowych na kierunku integracja sensoryczna oraz zdania egzaminu końcowego. Takie programy są dostępne zarówno online, jak i stacjonarnie. Internetowe studia podyplomowe obejmują ukończenie kursów z zakresu teorii przetwarzania sensorycznego, klinicznego zastosowania integracji sensorycznej, oceny i interwencji, a także studiów przypadków w celu zdobycia niezbędnej wiedzy i umiejętności wymaganych do certyfikacji.
Po ukończeniu programu studenci muszą zdać egzamin przeprowadzany przez Stowarzyszenie Integracji Sensorycznej (SIS), aby otrzymać certyfikat integracji sensorycznej. Jeśli posiadacie legitymację terapeuty, zostaniecie wpisani na ogólnopolską listę terapeutów SI oraz uzyskacie dostęp do wielu prac, wykładów konferencji i najnowszych informacji o metodzie SI.
Studia podyplomowe z integracji sensorycznej – czy warto się na nie zdecydować?
Decyzję o rozpoczęciu studiów podyplomowych na kierunku integracja sensoryczna podejmuje mnóstwo nauczycieli, logopedów, fizjoterapeutów i nie tylko. Nic dziwnego – zapoznawanie się z najnowszymi badaniami i urządzeniami technicznymi jest bardzo ciekawe. Ponadto same studia są sposobem na cenione w ostatnich latach podniesienie kwalifikacji zawodowych. Absolwenci z powodzeniem mogą również prowadzić własne gabinety integracji sensorycznej.
Co więcej, znajomość metodologii leczenia zaburzeń integracji sensorycznej pozwala Wam poprawić jakość życia najmłodszych, dlatego z pewnością warto zdecydować się na uzyskanie odpowiedniego certyfikatu.
Materiał zewnętrzny.
