Aleksandrów Łódzki jest miastem, które znajduje się w Polsce w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim. Jego siedziba gminy miejsko – wiejskiej to Aleksandrów Łódzki, który należy do aglomeracji łódzkiej, a jego miasto satelickie to Łódź. To miasto jest członkiem Związku Miast Polskich. GUS podaje że 31 grudnia 2019 r. miasto miało 21 739 mieszkańców. Patrząc na jego położenie, pod względem fizycznogeograficznym Aleksandrów Łódzki leży na Wysoczyźnie Łaskiej. TO miasto znajduje się na dziale wodnym i rzędu, pomiędzy dorzeczami Wisły oraz Odry. Poza tym pozbawione jest jakichś większych cieków wodnych, tylko jego północny kraniec miasta znajduje się przy Bzurze. To miasto graniczy administracyjnie z Łodzią, mniej więcej 11 km na północny zachód od centrum miasta oraz z wiejską częścią gminy Aleksandrów Łódzki.
Położenie miasta
Patrząc na położenie oraz komunikację miejską i transport, to warto zaznaczyć, że przez Aleksandrów Łódzki przebiega droga krajowa nr 71 i nr 72, które w samym centrum miasta krzyżują się ze sobą. Dodatkowo w latach 1910 – 1991 był połączony z łodzią linią tramwajową nr 44. Od samego początku 2004 roku Aleksandrów Łódzki jest połączony z łodzią liniami autobusowymi, które są obsługiwane przez Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne – Łódź. W roku 2013 linie autobusowe, które łączą Aleksandrów z Łodzią zostały powiększone.
Miasto Aleksandrów Łódzki dzieli się na konkretne części:
- Brużyca Wielka
- Brużyca Wielka-Parcela
- Franin
- Łomnik
- Piaskowa Góra
- Rafałki
- Szatonia
- Wierzbno
Historia Aleksandrowa Łódzkiego
Aleksandrów Łódzki ma swoją dość długą historię, która zaczyna się w XIX w. ok.1816 roku. Powstała wtedy osada miejska, której założycielem był Rafał Bartoszewski herbu Sulima, który ufundował również miejscową parafię katolicką pw. św. Rafała Archanioła. W roku 1820 Rajmund Rembieliński nazwał Aleksandrów Łódzki jednym z lepszych istniejących miasteczek w Polsce. W 1822 roku dzięki panującemu wtedy cesarzowi Rosji i królowi Polski Aleksandrowi I Aleksandrów Łódzki dostał prawa miejskie w 1822 roku. W 1824 zmarł Bartoszewski i właścicielem miasta została rodzina Kossakowskich herbu Dołęga. Po 1832 roku miasteczko delikatnie podupadało gospodarczo i zaczęło mieć ogromną konkurencję w Łodzi, Zgierzu oraz Pabianicach. W okresie XIX i XX wieku Aleksandrów Łódzki słynął z wielu zakładów dziewiarskich, dlatego uznaje się go za kolebkę polskiego przemysłu pończoszniczego, a mieszkańcy mówią o nim Skarpetkowo, a czasem mówią o nim Miasto Tkaczy. Wiele lat później podczas okupacji niemieckiej należał do III Rzeszy. Jak to w czasach okupacji, Niemcy zamknęli wszystkie polskie szkoły, zdelegalizowali stowarzyszenia, zbudowali pomniki i represjonowali Polaków. Ludność żydowska trafiła do getta, z którego w 1940 część mieszkańców wywieziono do gett w Skierniewicach, Głownie, Łowiczu i Łyszkowicach. Aleksandrowskie getto został zlikwidowane w czerwcu 1942.
Po wojnie, w latach 1945–1948, wysiedlono za Odrę prawie całą niemiecką społeczność Aleksandrowa Łódzkiego, dochodziło przy tym do różnych represji i nadużyć ze strony komunistycznych władz i milicji. Aleksandrów Łódzki stracił swój dawny trójnarodowy charakter. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do starego województwa łódzkiego.
Dziś Aleksandrów Łódzki jest miastem otwartym na ludzi, ciągle rozwijającym się oraz oferującym możliwości rozwoju swoim mieszkańcom. Dla turystów istnieje tam wiele zabytków, które warto zobaczyć takie jak np. wcześniej wspomniany kościół rzymskokatolicki pw. św. Rafała oraz Michała Archaniołów, kolejnym zabytkiem jest dawny kościół ewangelicko – augsburski, obecnie bezwyznaniowy pw. św. Stanisława Kostki. To miasto posiada również bardzo ciekawy ratusz miejski, obecny budynek Jatek, a obecna Biblioteka kiedyś była Pastorówką.
