Mięta znana była już w starożytności. Wówczas polecano ją przede wszystkim na łagodzenie problemów związanych z migreną. W Europie uprawiana jest od ponad 300 lat, a jej właściwości zdrowotne doceniło wielu. W Polsce występują dziko rosnące gatunki mięty, jednak do celów leczniczych nadaje się wyłącznie mięta pieprzowa.
Pieprzowa vs. dziko rosnąca
Posiadająca liczne składniki odżywcze mięta pieprzowa, bardzo często mylona jest z tą dziko rosnącą. Różnice pomiędzy poszczególnymi gatunkami mięty bardzo łatwo rozpoznać po smaku liści. Mięta dziko rosnąca szczypie w podniebienie, natomiast kosztując miętę pieprzową, od razu wyczuć można jej chłodzący smak. Ponadto łodygi i liście mięty pieprzowej mają ciemnozieloną barwę, a kwiaty są drobne i fioletowe.
Roślina wieloletnia
Mięta pieprzowa jest rośliną wieloletnią, ale zalecane jest jej regularne przesadzanie w nowe miejsca – najlepiej co 4 lata. Uprawa mięty powinna odbywać się na obszarach słonecznych i otwartych. Roślina ta preferuje żyzne, bogate w wapń i próchnicę gleby wilgotne.
Zbiór
Gdy tylko ukażą się kwiatowe pąki można przystąpić do zbierania liści mięty. Należy wówczas ściąć roślinę, zostawiając nad ziemią około 5-centymetrowy pęd. Po ponownym odrośnięciu rośliny, zbiór można powtórzyć. Czynności te powinno się wykonywać w dni słoneczne i pogodne, a zebrane już zioła warto przenieść w miejsca ocienione i suszyć przy dużym przepływie powietrza.
Właściwości lecznicze
Surowcem mięty pieprzowej są ulistnione szczyty rośliny, a także jej liść – Folium Menthae piperitae. Głównym składnikiem leczniczym surowca jest olejek lotny, z którego otrzymywany jest mentol. Istotną rolę odgrywają także kwasy organiczne i garbniki.
Mięta to niezwykle wszechstronne zioło, które działa odkażająco, wspomaga czynności trawienne żołądka, miejscowo znieczula, a także jest substancją poprawiającą zapach i smak.
Zastosowanie
Mięta polecana jest w szczególności do wewnętrznego stosowania – w problemach z apetytem, przy skurczach żołądka, chorobach wątroby, kolce jelitowej czy tez w zaburzeniach trawiennych. Można ją także stosować zewnętrznie, w postaci okładów bądź jako płyn do płukania w momencie wystąpienia stanów zapalnych jamy ustnej, przy owrzodzeniach czy w sytuacji pojawienia się bolesnych obrzęków.
Warto pamiętać
Nie wolno zbierać, do użytku leczniczego, liści mięty, które zostały porażone rdzą miętową. Owa rdza objawia się w postaci pomarańczowych plam na dolnej stronie liści, a także na łodygach rośliny.